Drank, cocaïne, dood en verderf voeren de boventoon in Hurly Burly. Nou niet meteen iets om erg vrolijk van te worden.

Oh, maar er zit ontzettend veel humor in het stuk hoor. Haast Monique zich te zeggen. Door middel van lach kun je mensen namelijk bij hun gevoel brengen. Je zet ze daarmee aan het denken. Ik geef toe, het is geen makkelijk vermaak, als waar we tegenwoordig in de Nederlandse theaters mee doodgegooid worden. Het is een productie met diepgang. Maar, zijn we daar in deze tijd van de evolutie juist niet een beetje aan toe? Zijn we niet regelmatig op zoek naar de balans in onszelf? Monique vouwt haar handen ineen. Samen met de andere acteurs hebben we tijdens de repetities veel gepraat over wat ons bezighoudt in het leven en wat voor rugzak aan bagage we een ieder van ons al meezeulen. Ik kan je vertellen dat men daar nog verbaasd over zou staan. Michiel de Jong, bekend vanwege zijn hoofdrol in De Erfenis, vertelde onlangs in een interview met deze krant dat hij tijdens zijn tienerjaren een tijdje behoorlijk de weg kwijt is geweest. Ik schopte tegen alles wat goed en slecht was aan en voelde me bij tijd en wijle doodongelukkig. Monique herkent zich daarin. Hoewel ik nog hartstikke jong ben, kan ik lang niet altijd zorgeloos van het leven genieten. Ben ik soms gewoon jaloers op medeleeftijdgenoten die daar blijkbaar helemaal geen moeite mee hebben.

Onrustige Periode

In haar salade prikkend: Het afgelopen jaar is voor mij een heel onrustige periode geweest. Voor de opnames van Zoop zaten we intern in Wageningen. De weekenden verdeelde ik tussen m'n vriend, Jelle (zanger van Face Tomorrow - red.) in Rotterdam, m'n ouders in Zandvoort en vrienden in Amsterdam. Ik was continu onderweg en dat is niet goed voor mij. Dan ga ik lopen malen. Maak ik mezelf helemaal gek met mijn eigen gedachten. Dan ben ik er bijvoorbeeld plotseling heilig van overtuigd dat niemand me leuk vindt. Bij het paranoïde af, hé? In vijf vwo was ik een burn out nabij. Dat is toch niet normaal voor een tiener op die leeftijd? Ik kan enorm angstig en verschrikkelijk onzeker worden van mijn eigen gedachtekronkels. Voel me dan echt vreselijk en snap niet dat de mensen om me heen zo lekker bij de dag kunnen leven. Dan zou ik willen dat ik wat oppervlakkiger was.

Relativerend: Maar iedere keer kom ik uit zo'n periode sterker terug. En dan ben ik hartstikke blij dat ik mezelf blijkbaar weer wat heb geleerd. Dan zeg ik tegen mijn spiegelbeeld dat ik een heftige levensstijl misschien wel nodig is als je, zoals mijn ultieme droom is, theater wil maken, met inhoud. Ik leer steeds beter om de dingen waar ik zomaar ineens weer ontzettend druk over kan maken praktisch aan te pakken. Om probleemoplossend te denken in plaats van verstrikt te raken in mijn eigen negatieve gedachten. Ik schrijf het ook allemaal van me af. Ik zie dat als een soort bezinning. Het lucht me enorm op. En het mooiste is, dat het verhaal altijd positief eindigt.

Monique debuteerde in Onderweg naar Morgen en werd het afgelopen jaar als gevolg van haar rol in Zoop genomineerd voor beste actrice voor kinderen. Op een haar na werd ze verslagen door Wendy van Dijk. Nou, dat is geen schande toch? Zegt ze met gepaste trots.

Zwak

De toekomst ziet er gunstig uit voor de actrice. Natuurlijk is het fijn als je carrière voorspoedig gaat. Maar, zegt de actrice met klem, het allerbelangrijkste vind ik toch dat ik zelf steeds beter in mijn vel ga zitten. Daar kan geen rol in wat voor serie of film tegenop. Vroeger was ik extreem nuchter en tegelijkertijd verschrikkelijk gevoelig. Daardoor werd ik makkelijk gekwetst en dat vond ik zo zwak van mezelf dat ik daar bijna onderdoor ging. Ik overleefde op wilskracht en kwam daar tot mijn eigen verbazing een heel eind mee. Nu ben ik steeds beter in staat - kijk maar naar de foto's - om zonder schaamte mijn vrouwelijke en gevoelige kant te laten zien. En het klinkt misschien feministisch, maar we leven in een heel mannelijke wereld? Doelen stellen, niet slap zijn. Kracht staat voorop! Ik vind het geweldig om te zien dat ik steeds meer geraakt kan worden door zachtheid en tederheid. De kracht zit volgens mij juist in positivisme en zachtheid. Van mij tol in Hurly Burly heb ik in ieder geval weer veel geleerd. Komende maand zijn we in diverse theaters te zien. Dan stoppen we tot Oktober. Gaan we allemaal even onze eigen weg. Ik zelf heb dan bijvoorbeeld nieuwe opnames van Zoop. De laatste drie maanden van dit jaar gaan we weer helemaal voor Hurly Burly. En ik ben ervan overtuigd dat we allemaal weer een stukje wijzer zijn geworden....